DNS چیست؟
Domain Naming System یا DNS یکی دیگر از پروتکل های لایه application در مدل TCP/IP میباشد. که تحت RFC1034 توسط سازمان IETF معرفی و گسترش پیدا کرده است. و بعد ها نیز تحت RFC های مختلفی از جمله ۱۰۳۵, ۱۱۰۱, ۱۱۸۳, ۱۳۴۸, ۱۸۷۶, ۱۹۸۲, ۲۱۸۱, ۲۳۰۸, ۲۵۳۵ مورد بازبینی و به روز رسانی قرار گرفته است.
معرفی پروتکل Domain Naming System
DNSیا سیستم نام گذاری دامنه که نام میزبان را به IP ترجمه میکند . اغلب سرویس های اینترنتی با تکیه بر پروتکل DNS کار میکنند. و بنابراین اگر سرویس دهی DNS از کار بیافتد web sites ها نیز امکان آدرس دهی برای کاربران خود را از دست خواهند داد.
وقتی سرویس دهنده DNS نتواند نام میزبان را به یک آدرس IP ترجمه نماید. با سرویس دهنده DNS بالاتر از خود (در سلسله مراتب DNS ها) تماس میگیرد. و به این ترتیب در ادامه کار پرسش DNS یا (DNS query) ممکن است برای انجام کارش، تا سرویس دهنده DNS root یا ریشه در سلسله مراتب DNS ها پیش برود. سرویس دهنده DNS root از کلیه ارتباطات نام میزبان و آدرس IP اختصاص یافته توسط سازمان IANA آگاه است. و در نهایت در صورت وجود به جواب خواهید رسید.
پروتکل هایی که در ارتباط با DNS کار میکنند شامل IP, TCP, IGMP, ICMP, SNMP, TFTP , NFS میباشند.
پروتکل DHCP چیست؟
Dynamic Host Configuration Protocol یا به اختصار DHCP یک پروتکل ارتباطاتی است که مدیران شبکه را قادر به مدیریت مرکزی و اتوماتیک IP address ها در شبکه میکند . در یک شبکه مبتنی بر IP ، هر دیوایسی که بخواهد به اینترنت متصل شود نیاز به یک IP address منحصر به فرد دارد . DHCP اجازه میدهد که مدیران یک شبکه نظارت مستقیمی بر پخش IP address ها از یک نقطه مرکزی داشته باشند. تا به طور اتوماتیک هنگامی که کامپیوترهایی از محل های مختلف به شبکه متصل میشوند بتوانند IP address های جدید را به آنها ارسال نمایند.
DHCP از مفهومی به نام lease استفاده میکند که به معنی اجاره کردن میباشد. و به عبارتی دیگر مقدار زمانی است که یک IP address اختصاص یافته به یک کامپیوتر معتبر خواهد بود. این قابلیت باعث میشود که سرویس DHCP قادرباشد به طور اتوماتیک پیکربندی مجدد را برای شبکه هایی که دارای تعداد زیادی کامپیوتر میباشند؛ و به صورت متغییر در یک روز کاری مورد استفاده قرار میگیرند را برای IP address ها انجام دهد.
DHCP درواقع جایگزینی برای دیگر پروتکل های مدیریت IP address ها در شبکه های کامپیوتری بود. مانند پروتکل خود راه انداز dhcp . bootp یک پروتکل پیشرفته تری میباشد به طوری که امکان جمع آوری IP address ها را بعد از ارائه دادن به کامپیوتر ها در اختیار دارد، و از بروز هرگونه اختلال جلوگیری میکند. اما به هر حال از هر دو پروتکل یعنی DHCP , BOOTP را برای مدیریت و پیکربندی IP address ها میتوان استفاده کرد. برخی از سیستم عامل ها ، از جمله Windows NT/2000 به بعد از DHCP server پشتیبانی میکنند .
