راه اندازی VTP در سوییچ سیسکو :
در مقاله ی قبل با نحوه ی انتقال Vlan ها از طریق پورت Trunk آشنا شدیم. برای مشاهده ی مطالب ذکر شده اینجا کلیک کنید.
با توجه به مطالب گفته شده در جلسه ی قبل حال میدانیم که لازم نیست همه ی کامپیوتر هایی که قرار است در یک Vlan قرار بگیرند، از نظر فیزیکی در فاصله ی نزدیکی قرار داشته باشند و یا به یک سوییچ مشترک متصل باشند. این ویژگی که Location indepence نام دارد باعث میشود که Vlan های مختلف از طریق پورت Trunk به سایر سوییچ ها نیز منتقل شوند.
این قابلیت بسیار کاربردی است اما در عین حال پیاده سازی آن در شبکه های بزرگ میتواند کمی گیج کننده باشد. برای مثال فرض کنید Vlan های ۱۰ , ۲۰ , ۳۰ , ۴۰ , ۵۰ در سوییچ شماره ۱ تعریف شده اند. هر کدام از آن ها نیز دارای نام مشخصی است. ۱۰ سوییچ دیگر نیز در شبکه موجود هستند که میخواهیم این Vlan ها درون آن ها نیز تعریف شوند و کامپیوتر های متصل به آن ها را در Vlan های خاص خودشان قرار دهیم. برای پیاده سازی این سناریو لازم است هر بار Vlan های ۱۰ , ۲۰ , ۳۰ , ۴۰ , ۵۰ را در هر سوییچ ساخته و با استفاده از پورت Trunk سوییچ ها را به یکدیگر متصل کنیم. اگر در هر کدام از سوییچ ها Vlan ای اشتباه تعریف شود و یا فراموش کنیم آن را تعریف کنیم، Vlan ها به درستی با یکدیگر ارتباط نخواهند گرفت و ارتباط کامپیوتر های یک Vlan با یکدیگر برقرار نخواهد شد.
برای جلوگیری از مشکلات این چنینی و ساده تر شدن کانفیگ ها از پروتکلی به نام VTP یا Vlan Trunking Protocol استفاده میکنیم. VTP یکی از پروتکل های دستگاه های سیسکو است که میتواند Vlan ها را برای سایر دستگاه ها تعریف کند.
VTP با توجه به موقعیت قرارگیری سوییچ، میتواند بر روی ۳ حالت متفاوتِ Server ، Transparent و Client قرار داشته باشد. سوییچ اصلی و مرکزی که همه ی Vlan ها بر روی آن تعریف میشود بر روی حالت vtp server قرار میگیرد. سوییچ هایی که در پایین ترین سطح قرار دارند و قرار است Vlan ها را یاد بگیرند بر روی حالت vtp client قرار میگیرند. در این میان اگر سوییچ یا سوییچ هایی بین سوییچ سرور و کلاینت قرار بگیرد حالتش vtp transparent میشود.
با اجرای سناریوی زیر بیشتر با پروتکل VTP و نحوه ی کارکرد آن آشنا خواهید شد.
سناریو کاربردی با استفاده از پروتکل VTP :
تصویر زیر شکل کلی سناریو را نمایش میدهد. در این سناریو میخواهیم Vlan های ۱۰ , ۲۰ , ۳۰ را در سوییچ شماره ۱ تعریف کنیم و سپس با استفاده از پروتکل VTP بدون تعریف مجدد Vlan ها در سوییچ های شماره ی ۲ , ۳ , ۴ , ۵ آن ها را به آخرین سوییچ ها ( سوییچ های شماره ی ۴ , ۵ ) منتقل کنیم. تا بدین ترتیب هر کامپیوتر در Vlan مربوط به خود قرار بگیرد. برای پیاده سازی این سناریو مراحل زیر را گام به گام انجام میدهیم.
کانفیک کردن سوییچ شماره ۱ :
Vlan های ۱۰ , ۲۰ , ۳۰ را در سوییچ شماره ی ۱ تعریف میکنیم.
سوییچ را در حالت vtp server قرار میدهیم.
تمام سوییچ هایی که قرار است از پروتکل VTP استفاده کنند و اطلاعات دیتابیس Vlan ها را نگهداری کنند یا از خود عبور دهند، باید در یک Domain مشترک قرار بگیرند. بنابراین لازم است یک Domain تعریف کنیم و همه ی سوییچ های شماره ۱ , ۲ , ۳ , ۴ ,۵ را در آن قرار دهیم. برای مثال Domain ای به نام Farkiantech.local تعریف میکنیم و با زدن دستور ” vtp domain farkiantech.local ” سوییچ شماره ۱ را عضو این Domain میکنیم.
یک پسورد انتخاب میکنیم تا سایر سوییچ ها نیز با زدن این پسورد بتوانند مجاز به دریافت Vlan ها باشند.
ورژن ۲ پروتکل VTP را برای استفاده انتخاب میکنیم.
پس از انجام تنظیمات مربوط به VTP در سوییچ شماره ۱ ، به سراغ پورت Trunk میرویم. Vlan ها از طریق اینترفیس های Fa0/1 و Fa0/2 به سمت سایر سوییچ ها منتقل میشوند. پس میبایست اینترفیس های Fa0/1 و Fa0/2 را در حالت Trunk قرار دهیم. در جلسات گذشته با پورت Trunk و نحوه کانفیگ کردن آن آشنا شدیم. برای دریافت مطالب ذکر شده اینجا کلیک کنید.
کانفیگ کردن سوییچ شماره ۲ :
سوییچ شماره ۲ فقط Vlan ها را از خود عبور میدهد و قرار نیست به اطلاعات دیتابیس Vlan ها دسترسی داشته باشد. بنابراین آن را در حالت vtp transparent قرار میدهیم.
سوییچ را در دامنه ی farkiantech.local تعریف میکنیم.
پسورد در نظر گرفته شده را وارد میکنیم.
ورژن ۲ پروتکل VTP را برای استفاده انتخاب میکنیم.
پس از انجام تنظیمات مربوط به VTP به سراغ کانفیگ کردن پورت Trunk میرویم. هر دو اینترفیس Fa0/1 و Fa0/2 پورت Trunk محسوب میشوند چراکه Vlan ها را از خود عبور میدهند. پس هر دوی آن ها را در حالت Trunk قرار میدهیم.
کانفیگ کردن سوییچ شماره ۳ :
مانند سوییچ شماره ۲ ، سوییچ شماره ۳ نیز فقط Vlan ها را از خود عبور میدهد. بنابراین آن را در حالت vtp transparent قرار میدهیم.
سایر تنظیمات مربوط به VTP را اجرا میکنیم.
هر دو اینترفیس Fa0/1 و Fa0/2 را بر روی حالت Trunk قرار میدهیم.
کانفیگ کردن سوییچ شماره ۴ :
سوییچ شماره ۴ قرار است Vlan ها را دریافت کند بنابراین آن را در حالت vtp client قرار میدهیم.
سایر تنظیمات مربوط به VTP را اجرا میکنیم.
این سوییچ Vlan ها را از طریق اینترفیس Fa0/1 خود دریافت میکند بنابراین آن را در حالت Trunk قرار میدهیم.
هر کدام از اینترفیس های Fa0/2 , Fa0/3 , Fa0/4 قرار است در یک Vlan خاص قرار بگیرند بنابراین آن ها را در حالت access قرار میدهیم.
Fa0/2 را در Vlan 10 ، Fa0/3 را در Vlan 20 و Fa0/4 را در Vlan 30 قرار میدهیم.
کانفیگ کردن سوییچ شماره ۵ :
سوییچ شماره ۵ قرار است Vlan ها را دریافت کند بنابراین آن را در حالت vtp client قرار میدهیم.
سایر تنظیمات مربوط به VTP را اجرا میکنیم.
این سوییچ Vlan ها را از طریق اینترفیس Fa0/1 خود دریافت میکند بنابراین آن را در حالت Trunk قرار میدهیم.
هر کدام از اینترفیس های Fa0/2 , Fa0/3 , Fa0/4 قرار است در یک Vlan خاص قرار بگیرند بنابراین آن ها را در حالت access قرار میدهیم.
Fa0/2 را در Vlan 10 ، Fa0/3 را در Vlan 20 و Fa0/4 را در Vlan 30 قرار میدهیم.
نمایش Vlan ها با دستور Show vlan :
با اجرای دستور show vlan در محیط Configuration میتوانیم Vlan های موجود در سوییچ را مشاهده کنیم. برای اینکه بدانیم آیا این سناریو را به درستی کانفیگ کرده ایم یا نه دستور show vlan را در سوییچ های شماره ۴ و ۵ اجرا میکنیم. چنانچه همه کانفیگ ها به درستی انجام شده باشد پس از اجرای دستور show vlan ، Vlan های ۱۰ , ۲۰ , ۳۰ را در سوییچ مشاهده خواهیم کرد.
همانطور که مشاهده نمودید هیچ Vlan ای درون سوییچ های شماره ۴ و ۵ تعریف نشدند. اما به دلیل استفاده از پروتکل VTP همه ی Vlan هایی که در سوییچ شماره ۱ تعریف شدند به سوییچ های شماره ۴ و ۵ هم منتقل شدند.
نکته!!! چنانچه Vlan جدیدی را به سوییچ شماره ۱ اضافه کنیم یا Vlan های قبلی را حذف کنیم، این تغییرات بلافاصله به سایر سوییچ ها نیز اعمال میشود.
