جلسه ۲۴ : استفاده از فیبر به همراه اترنت
برای استفاده از فیبر با سوئیچ های اترنت ، باید از سوئیچی استفاده کنید که دارای پورت های داخلی است که از یک استاندارد اترنت نوری خاص پشتیبانی می کند ، یا سوئیچ با پورت های مدولار که به شما امکان می دهد استاندارد اترنت مورد استفاده در پورت را تغییر دهید . در جلسه ۲۰ از آموزش ها عکس یک سوئیچ با دو پورت SFP+ را دیدیم ، که می توانید هر یک از ماژول های SFP+ پشتیبانی شده را در آن قرار دهید . این پورت های SFP+ از استانداردهای مختلف ۱۰ گیگابیت بر ثانیه مانند موارد ذکر شده در جدول زیر پشتیبانی می کند .
حداکثر فاصله ها بر اساس استانداردهای IEEE بدون repeaters است .
به عنوان مثال ، برای ساختن شبکه اترنت در یک شرکت ، ممکن است لازم باشد از لینک های فیبر multimode و single-mode استفاده کنید . در حقیقت ، بسیاری از شرکت ها ممکن است از قبل کابل کشی فیبر نوری را برای ارتباط ساختمان های خود استفاده کرده باشند. اگر هر ساختمان در فاصله چند صد متری یک ساختمان دیگر قرار داشت ، می توانید از فیبر چند حالته بین ساختمان ها استفاده کرده و شبکه LAN خود را ایجاد کنید .
اگرچه مسافت اولین معیاری است که باید در مورد استفاده از کابل کشی UTP یا فیبر مورد توجه قرار گیرد ، اما برخی از موارد دیگر نیز وجود دارد . UTP مجدداً از نظر هزینه مناسب تر است ، زیرا با حرکت از UTP ، به حالت multimode و سپس به حالت single-mode ، هزینه اضافی برای فرستنده ها مانند ماژول های SFP و SFP+ افزایش می یابد . با این حال ، UTP دارای موارد منفی است و ممکن است در برخی از محیطهای پر سر و صدا مانند کارخانه ها ضعیف عمل کند ، زیرا UTP می تواند تحت تأثیر تداخل الکترومغناطیسی (EMI) قرار گیرد . همچنین ، کابل های UTP یک سیگنال ضعیف در خارج از کابل منتشر می کنند ، بنابراین شبکه های بسیار ایمن ممکن است از فیبر استفاده کنند که چنین عیبی را ندارد . جدول زیر خلاصه این مبادلات را نشان می دهد.
