جلسه دهم : اصول IP Routing
همانطور که دیدیم لایه شبکه TCP/IP ، با استفاده از پروتکل IP ، خدمات ارسال بسته های IP را از یک دستگاه به دستگاه دیگر ارائه می دهد. هر دستگاهی با آدرس IP می تواند به شبکه TCP/IP متصل شده و بسته ها را ارسال کند. این بخش نمونه اولیه IP Routing را نشان می دهد.
توجه: اصطلاح IP میزبان به هر دستگاهی ، صرف نظر از اندازه یا قدرت ، که دارای آدرس IP بوده و به شبکه TCP/IP متصل می شود ، اشاره دارد .
در شکل ۱ وب سرور لری می خواهد قسمتی از یک صفحه وب باب را، با جزئیات IP ارسال کند. توجه داشته باشید که سرور لری داده های application ، HTTP header و TCP header را برای ارسال آماده کرده است . علاوه بر این ، پیام اکنون دارای یک IP header است. IP header شامل آدرس IP منبع یعنی لری (۱٫۱٫۱٫۱) و آدرس IP مقصد یعنی آدرس IP باب (۲٫۲٫۲٫۲) است.
مرحله ۱ ، در سمت چپ شکل ۱ ، با آماده شدن لری برای ارسال IP packet آغاز می شود. فرایند IP لری انتخاب می کند که بسته را به روتر – روتر نزدیک در همان LAN – ارسال کند با این انتظار که روتر نحوه ارسال بسته را بداند . (این منطق بسیار شبیه به این است که من یا شما همه نامه های خود را با قرار دادن آنها در صندوق پستی نزدیک به خانه خود ارسال می کنیم.) لری نیازی به دانستن اطلاعات بیشتری در مورد توپولوژی یا سایر روترها ندارد.
در مرحله ۲ ، روتر R1 ، IP packet را دریافت می کند و فرآیند IP R1 شروع به تصمیم گیری میکند . R1 به آدرس مقصد (۲٫۲٫۲٫۲) نگاه می کند ، آدرس را با مسیرهای IP شناخته شده خود مقایسه می کند و بسته را به روتر R2 ارسال می کند. فرایند ارسال IP packet را IP routing (یا به سادگی routing) می نامند.
در مرحله ۳ ، روتر R2 همان منطقی را که روتر R1 استفاده می کند ، تکرار می کند. فرآیند IP R2 آدرس IP مقصد (۲٫۲٫۲٫۲) را با مسیرهای IP شناخته شده R2 مقایسه می کند و انتخاب می کند تا بسته را به سمت راست ، به Bob منتقل کند.
